Les 1: Op zoek naar mezelf
- Wie ben ik?
Ik ben Delfine…
Ik ben… een zotte doos, ik ben mama van 2 geweldige dochters (°2008 en °2009), ik ben lief van natuurcoach Koen, ik ben dochter van een narcistische moeder en van een misbruikende vader, ik ben zus, maar ik ben ook Mc Gyver (mijn jeugdheld!) doordat ik heel veel alleen heb moeten leren fixen. ik ben in veel mensen hun ogen een sterke vrouw, voor mezelf voelt dat nog altijd dubbel. Ik ben altijd positief ingesteld (vroeger niet hoor!). Ik ben hoogsensitief en heb een heel groot hart voor anderen. Ik hou van dieren, omdat ze vaak super cute zijn, maar misschien vooral omdat die altijd hun instinct volgen 😉
In 2011 werd ik weduwe, mijn echtgenoot stierf na 3 jaar ziekte en aftakelen dmv euthanasie. We hebben samen een dochter, die toen net 3 geworden was. Hij had ook 2 kinderen uit een 1e huwelijk, dus van hen moest ik ook afscheid nemen, want zoals je weet heeft een plusouder, wettelijk gezien geen enkel recht op omgangsregeling.
Je zult me wel geloven als ik zeg dat de wereld toen echt van onder mijn voeten wegdreef. Daar heb ik echt een beeld bij waar ik met elke voet op 2 verschillende stenen (stenen drijven niet, maar toch), die van elkaar wegdreven, samen met alles om me heen, alle houvast, alle herinneringen, alles werd van me afgenomen. Ik zag het niet meer… ik zag het nut van alles niet meer…
tot mijn dochtertje van toen 3 jaar mij aan de arm trok en zei: “ maar mama, je moet opstaan, ik ben er ook nog”. Ik krijg er, telkens weer, kippevel als ik dit zeg of schrijf.
Wat een mooie spiegel hield ze me voor: Kijk naar de dingen die er wel nog zijn. Kijk om je heen en zie waar je je kan aan vastgrijpen om verder te kunnen in je leven, om uit die diepe, zwarte tunnel te klimmen!
Die tunnel, heeft mij lang achtervolgt. Maar Ik móest gewoon geloven dat er ergens op het einde van die tunnel, dat daar licht was, dat daar nog zin om te leven was, ook al zag ik het op dat moment echt niet!
Met eeuwige dank aan mijn dochters en hun eigen-wijsheid, sta ik nu waar ik sta.
Nu wil ik jou bij de hand nemen, aan jouw arm trekken en zeggen: Hé, jij bent er nog, ook al zie je het op dit moment misschien niet meer. En dié handvaten die ik mocht leren, wil ik jou nu meegeven zodat jij er op jouw beurt jouw voordeel kan uithalen. Alleen niet in 11 jaar tijd, die het mij kostte, maar in de tijd die jij ervoor nodig hebt, is dat weken, maanden, een jaar? Maakt niet uit, als je de hele training doorlopen hebt, dan kun je alles nog zoveel herbekijken, luisteren en doen als je wilt. En als je vragen hebt: ik ben er voor je!
Go for it!
Wie ben jij?
Je zag net wie ik ben, maar wie ben jij?
Opdracht 1: Neem een selfie (écht van dit moment waarop je dit leest, niet meer, niet minder, je bent helemaal goed zoals je nu bent!) en plak hem in je (word) document, je werkboek voor deze training, leuk om een voor en na de training te vergelijken.
Opdracht 2: Schrijf een brief aan jezelf, stop die in een envelop (of in een apart mapje op je computer) en bekijk die niet meer tot de training afgerond is. De opdracht hierbij is vooral, Wie zul je zijn, wat is jouw ideaalbeeld van jezelf als je de training afgerond hebt. Vb: Lieve ik (en je vult je naam in), binnen 6 maanden (of binnen 3 maanden of een jaar, wat jouw doel is) heb ik een hele weg afgelegd, maar het bracht je…. Enz. Wat wil je tegen je succesvolle zelf zeggen?
Meditatie: Wie ben ik?
TIP: Neem je notitieboek, of je word-document bij de hand zodat je na de meditatie de voorbijkomende gedachten kan opschrijven.